Huwelijksstelsel met een zuivere scheiding van goederen
Ondernemers opteren, gelet op de risico’s eigen aan de ondernemingsactiviteit, vaak voor het huwelijksstelsel met een zuivere scheiding van goederen. Een belangrijk voordeel van dit stelsel ligt immers in het feit dat de schuldeisers van de ondernemende echtgenoot zich niet kunnen verhalen op het vermogen van de andere echtgenoot.
De keerzijde is evenwel dat alle inkomsten eigen blijven. Wanneer de andere partner dan zijn of haar professionele activiteit heeft opgeheven om zijn of haar wederhelft te ontlasten van bepaalde (huishoudelijke) taken, ziet deze zich, in geval van ontbinding van het huwelijk, geconfronteerd met een beperkte huwelijkse solidariteit. Deze laatste is zich daar bovendien niet steeds van bewust.
De wetgever is hieraan tegemoetgekomen door middel van de hervorming van het huwelijksvermogensrecht. Zo bestaat er, sinds de hervorming, naast de zuivere scheiding van goederen een gemilderd stelsel, zijnde het stelsel van scheiding van goederen met een beding van verrekening van aanwinsten. Een groot voordeel van dit stelsel bestaat erin dat de economisch zwakkere echtgenoot, bij ontbinding van het huwelijk, een verrekenvordering kan instellen. Door middel van deze verrekenvordering kan die echtgenoot namelijk aanspraak maken op de helft (of een percentage naar keuze) van het verschil dat voortvloeit uit de vergelijking van de aanwinsten van beide echtgenoten. De echtgenoten kunnen in het huwelijkscontract zelf de determinerende factoren van de verrekening vastleggen.
Rechterlijke billijkheidscorrectie
Daarnaast biedt de wetgever voortaan de mogelijkheid om een rechterlijke billijkheidscorrectie in het huwelijkscontract te voorzien. Dit beding zal dan worden toegepast in geval van onvoorziene en ongunstige wijzigingen van de omstandigheden die zich sinds het sluiten van het huwelijkscontract van scheiding van goederen hebben voorgedaan, waardoor het gekozen huwelijksstelsel, rekening houdend met de vermogensrechtelijke situatie van beide echtgenoten, tot manifeste onbillijke gevolgen zou leiden.
Bijgevolg heeft de benadeelde echtgenoot, op basis van zo’n beding, de mogelijkheid om de familierechtbank te verzoeken om de onbillijke gevolgen van het stelsel van scheiding van goederen te corrigeren.
Bovendien heeft de wetgever voor een reeds gangbare praktijk van het toevoegen van een beperkte gemeenschap aan het stelsel van zuivere scheiding van goederen (de zogenaamde TIGV) met de wijziging van het huwelijksvermogensrecht ook een wettelijk kader gecreëerd. Op die manier kan aan het basisstelsel van zuivere scheiding van goederen ook een beperkte gemeenschap worden gekoppeld waarin een specifiek goed wordt ingebracht. Vaak wordt geopteerd voor een inbreng van de gezinswoning.
Tevens is de informatieplicht van de notaris uitgebreid waardoor niemand meer ondoordacht en ongeïnformeerd een huwelijkscontract zou mogen afsluiten met verstrekkende gevolgen.
Voormelde wijzigingen leidden er ons nu toe te concluderen dat men er niet langer vanuit kan gaan dat een zuivere scheiding van goederen de vuistregel is voor ondernemers die in het huwelijksbootje willen stappen. Een goed huwelijkscontract wordt dus meer dan ooit maatwerk.